Fris groen

Op een van de mooiste dagen van het jaar ben ik weer eventjes in Birkhoven, echt een prachtige zonnige lentedag. De beuken zijn net in het blad gekomen en geven bijna licht.

Alle kleuren groen zijn op het ogenblik te zien in Birkhoven. De rode beuk ertussen maakt het nog meer bijzonder

Je mag toch wel spreken van bofkonten! Deze vrouw en deze mannen mogen de hele morgen in dit paradijsje aan het werk. Samen lopen we een ronde door het pinetum, vele bomen doen het fantastisch. Enkele bomen moeten nog gaan uitlopen en een paar naaldbomen uit de collectie hebben even wat meer aandacht nodig. En dat zullen ze de komende tijd echt wel krijgen.

Op het bankje!

Gijs in z’n bloementuin, ook dat is te vinden in Birkhoven?!

Ede

Bloeiende wilg

Was het vroeger niet Heintje die maar afscheid bleef nemen? Nou, wij kunnen er ook wat van!! Onze laatste werkdag in november, daarna afscheid bij de nieuwjaarsborrel, begin februari afscheid in het pinetum en vrijdag 17 maart alweer afscheid, nu van de vrijwilligers van de veldwerkploeg van Birkhoven. Ach, zullen we het maar geen afscheid noemen, we spreken elkaar vast wel snel.
De sfeer was weer als vanouds! Wat een heerlijke veldwerkgroep hebben we toch altijd gehad. Niet alleen prettig om mee samen te werken, maar ook prettig om mee koffie te drinken, een wandeling te maken, te borrelen en te eten. Zonder problemen van half drie tot half tien volgepraat met z’n allen. Allemaal hartelijk dank hiervoor en natuurlijk ook voor de bon, die we voor onze tuin bij het nieuwe huis gaan gebruiken.
Na koffie en wat lekkers hebben Dick en ik hier de zeer nabije omgeving laten zien. In ieder geval wat spots van de oude Enkafabriek. Het meest opvallend zijn de schoorstenen die zijn blijven staan. Echt grote schoorstenen. Elke keer is het weer een feest om mensen naar de hoogte te laten raden.

De ruim 80 jaar oude schoorsteen van de Enkafabriek. Ongeveer 82 meter hoog

Hoe hoog is dat geval wel niet?

Een klein stukje wandelen bracht ons bij drie grote paddenpoelen en nog iets verder liepen we in het landgoed Hoekelum en daar stonden we plotsklaps bij een spreng. Elke keer weer vreemd om in zo’n droog zanderig bos ineens een watertje te hebben.

Even kijken bij de spreng met het uiterst heldere water

Weer terug op het Enkaterrein keken we nog even bij de aanbouw van ons toekomstige huis en daarna moesten we ons een beetje haasten om nog tijd genoeg te hebben voor de Fietser. Een grote oude hal van de fabriek die is omgetoverd tot fietsparadijs met testbaan etc. Allerlei soorten fietsen zijn te bewonderen en te testen op de baan.

Ziet er nog niet erg aantrekkelijk uit ons nieuwe huis. Maar dat komt allemaal goed!

Daarna smaakten de drankjes opperbest, net als de maaltijd die door de RotiKing was geleverd.
Het was een heerlijke dag, allemaal bedankt!!

Klik gerust op de foto om hem vergroot te zien!

Niet uit het hart!

Met z’n allen voor de Sequoia

Nogmaals met z’n allen voor de Sequoia. Zoek de verschillen

Wat was het weer heerlijk om al onze veldwerkers, boswachters en betrokken medewerkers te ontmoeten in het pinetum! Al ruim twee maanden geleden is het dat we onze laatste werkdag in Birkhoven hadden. De tijd vliegt. Maar fijn om te merken dat de veldwerkgroep gewoon doorgaat. Fijn om te merken dat het enthousiasme en de liefde voor Birkhoven en het pinetum niet alleen bij ons aanwezig is, maar dat de hele groep dat heeft. Het mooie en afwisselende Birkhoven, waar Dick en ik al meer dan tien jaar onze maandagochtenden doorbrachten. Waar we leuke ontmoetingen hadden met mensen, dieren, vogels en waar we (naald)bomen en struiken hebben leren kennen en waarderen. Waar we ontdekt hebben dat het bos elke week anders is, anders voelt en anders ademt. Het bos waar door mensen veel gebruik van wordt gemaakt, maar toch geen afgetrapte of versleten indruk geeft. Het vitale bos dat al dat gebruik door de mens, met een beetje hulp van de boswerkers, gewoon aan kan. Het blijft een bos waar mens en dier zich thuis kan voelen.

Deze week dus ons afscheid en voor het eerst in al die jaren hebben we aan tafel gezeten om broodjes te eten en koffie en sap te drinken. Een overdekte gedekte dis, speciaal voor ons! Omringd door al onze bosvrienden. Wat geweldig bedacht en wat gezellig om elkaar zo weer te ontmoeten.
Dank voor het prachtige boek van Planken Wambuis, een gebied in de buurt van onze nieuwe stek wat we nu kunnen en zullen gaan ontdekken.

Als kado aan het pinetum hadden wij nog twee kleine boompjes meegebracht, voor het nieuwe werelddeel. Ik mocht nog even de spade ter hand nemen, een gat graven en het voorbereiden voor de nieuwe bomen. Een Araucaria araucana, apenboom, en een Libocedrus decurrens of wel wierookceder. Ze staan er prachtig bij! Hoe zou dat over een jaar zijn? En over vijftig jaar? En over…….. Ik zou het best willen weten. Of toch maar niet?

Aan al onze medevrijwilligers en boswachters en veldwerkers van het UL kan ik wel zeggen dat we ons nog steeds geweldig thuis voelen tussen hen. Wel uit het oog, maar zeker niet uit het hart!

Nu volgen nog een serie foto’s die ik maandag heb gemaakt. Deze keer komen ze allemaal online.

Samen de boom planten

Samen de boom planten

Samen de boom (wierookceder) planten

Samen de boom planten, zou het nog gaan regenen?

Is het goed gegaan? Wat is Guido daar aan het doen?

Natuurlijk is het goed gegaan!

Even bijpraten

Ook even met de andere boswachter

Dat hebben ze nu speciaal voor ons gedaan, Wauw!!

Mmmmmm, ziet er heerlijk uit

Herdenkingsboom

Op 21 november was het dan zover. We waren er al aan het begin van het jaar over begonnen, maar moesten wel wachten tot het tijd was om te planten. Het liefst planten we vanaf oktober, maar er wordt gezegd dat in maart ook nog goed kan. Een heel droog voorjaar geeft dan mogelijk wel problemen. Nadat we op 14 november al allerlei kleine bomen hadden geplant, was het vandaag de dag voor een echte herdenkingsboom. Onze medevrijwilliger Egbert is ruim een jaar geleden overleden en door het planten van deze boom in het pinetum, willen we een plaatsje creëren om aan hem terug te denken. Eerder dit jaar hadden we de positie voor de boom al bepaald en speciaal daarvoor een bankje verplaatst zodat er goed zicht op de nieuwe boom zou zijn.

Het spande er nog even om of het vandaag allemaal wel zou gaan lukken. De boom die ik had uitgezocht, Abies concolor of Colorado zilverspar, was bij John thuis bezorgd maar eigenlijk te zwaar voor hem om naar het pinetum te krijgen. Gelukkig vonden we Erik bereid om met de aanhangwagen te komen helpen. En ja hoor, ruim op tijd waren ze met de boom ter plekke. Het gat was al gegraven, water en andere benodigdheden gestort. Wim en Nico uit Den Dolder waren voor deze dag ook bij onze groep aangesloten.

Om half elf konden we Els en Ciska en Carla ontvangen met een kop koffie met koek en was er tijd om met elkaar kennis te maken. Van Egbert hadden ze vaak genoeg over Birkhoven en het pinetum gehoord en nu stonden ze ook eens op de plek waar we altijd verzamelen. Het bankje.

Het verzamelpunt van de maandagmorgen in Birkhoven

Na een geanimeerde conversatie liepen we gezamenlijk naar de plantplek. Wat is er onderweg al veel te vertellen over het pinetum. Als je niet oppast kom je helemaal niet op de plaats van bestemming, dan dwaal je zo af naar een andere interessante spot.

De boom ligt klaar

John haalt nog wat herinneringen aan Egbert op

Echt te zwaar voor drie dames

De mannen helpen graag om de boom op zijn plek te krijgen

Het gat mooi dicht scheppen en aanstampen

(foto’s gemaakt door Gijs van Barlingen)

De hele groep rondom de boom

(foto gemaakt door Erik)

Met z’n allen op de foto en nog even op het bankje rustig na genieten.
Het was een fijne morgen met z’n allen!

Cursus

De minicursus coniferen die door de KNNV in Utrecht werd georganiseerd, werd zaterdag afgesloten met een praktijkdag in het pinetum Birkhoven. Bijna 20 mensen waren aanwezig en de interesse was hoog.

Een verrekijker is in het pinetum geen overbodige luxe

Abies numidica liet prachtig zijn kegels zien.

Dank zij het prachtige weer en de zon die de lichtstralen precies op de juiste manier op de toppen van de bomen had gericht werd het een aangename en leerzame ochtend.

Maar niet alleen de toppen van de bomen waren interessant, ook op de bodem was allerlei interessant materiaal te vinden. Zaden, kegels, zaadschubben, mannelijke bloeiwijzes, naalden en noem maar op. Een ochtend is echt veel te weinig om alles tot je te nemen. Het heeft mij ook wel 10 jaar gekost! En het blijft moeilijk, vooral die x’jes en die y’tjes.

Tot mijn verrassing was er ook nog voor koffie gezorgd en op de trap voor het eerste bankje hebben we aangenaam gepauzeerd.

Dank nog aan Wessel voor de gesmeerde organisatie!

Wessel spreekt ons allen nog even toe

Dank aan Erik

Bijna een half jaar lang hebben we een gast in ons midden gehad. Als overbrugging tot de start van het nieuwe opleidingsjaar heeft Erik Prins bijna een half jaar bij ons in Birkhoven gewerkt. En allerlei verschillende werkzaamheden heeft hij meegemaakt. Prunus, bramen, hooien, ringslangen etc. Mijns inziens heeft hij telkens met plezier bij ons gewerkt en ook tot ons plezier. Gewoon meedoen, aanpakken en vooral genieten van het werken in het bos.

Na afloop kreeg ik nog een serie foto’s die hij in de loop van de maanden heeft gemaakt. Enkele daarvan zie je hieronder. Wil je meer foto’s zien die Erik heeft gemaakt? Kijk dan even op zijn website destadsontwerper.nl.

Piet tussen de vogelkers

John op jacht naar prunus

Hans met de greep om de vogelkers met wortel en al te verwijderen

Bijna met z’n allen op een boomstam. Koffie met lekkers!

Erik, bedankt dat je ons de laatste maanden met ons mee hebt gewerkt!!

Maaien

Al enkele jaren op rij wordt een gedeelte van het pinetum gemaaid. Het gras groeit dit jaar ook weer erg snel en we hebben Erik weer uitgenodigd om te komen maaien. Deze maandagmorgen was dus de rust in het pinetum voor korte tijd verstoord. Met man en macht zijn we direct aan het harken gegaan. Harken en afvoeren, in de hoop dat het wat zal verschralen. Kruiwagens vol werden weggereden, maar om 12 uur was het nog lang niet af. Het plan om een uurtje door te werken om het af te maken was leuk bedacht, maar het zouden wel minstens drie uur moeten worden om het echt af te maken. Het was echt heel veel. Dus weten we wat we komende maandag moeten doen! Niet erg, want werken in het pinetum blijft toch nog steeds bijzonder. Altijd is er wel wat bijzonders te zien.

Vandaag was het bijzondere de rups die Hans had gevonden. Op het springzaad. Plantje meegenomen naar de koffie en ieder kon zich over deze mooie rups verbazen.

Met grote ogen probeert deze rups ons een beetje bang te maken

Echt een grote rups die niemand bij naam kende. Dus thuis even opgezocht en het blijkt een Olifantrups te zijn. Die naam past wel bij hem. Het is de rups van de Groot avondrood. Zie Wikipedia voor iets meer info.